Gün doğmadan karardı hep içimde,
Güneş doğan sabahları özledim.
Bel bükülüp, akla dolan saçımda,
Acıların dizgisini izledim.

Yıl eskitmiş, çizgi inmiş yüzüme,
Gözyaşlarım perde olmuş gözüme,
İnme inmiş kollarıma, dizime,
Vuslat kokan yarınları düşledim.

Gönül kafesimde kırık sırçamla,
Umudu yüklendim yırtık hırkamla,
Acıdıkça canım yürek fırçamla,
Kan damlatan yaralarım tuzladım.

Bir garip yolcuyum hana sığmayan,
Kara talihime boyun eğmeyen,
Gün olmaz ki cana ateş değmeyen,
Yüreğimde yangınları közledim.

Söz tükendi, yol dayandı yokuşa,
Dilim sustu, salıverdim akışa,
Suna Gelin yeter dedim gidişe,
Keder dolu bu hayatı boşladım.

Suna Türkmen Güngör
Halk Şairi Suna Gelin