Tecrite bulanmış ömrüm;
Sıyrılmıyor kanayan yaralardan,
Akarken damarımdan cerihası.
Dövünürken yürek noktam aşiyanda,
Kanatları yolunmuş bir kuşum,
Çırpınırım can dehlizinde.
Öykünen hayallerim;
Kınanmış kadere mahkum...

Sürülmemiş toprakları kurumuş,
Sararmış tohumlları cennetimin.
Bir cehennem edası ki;
Saçlarımda savrulur ateşi,
Kıldan keramet bekleyen ecinni,
Nefsini tutamayan bağnaz zihin,
Üstüme akıtır Zebani sütünü,
Zebil olan bedenim;
Sınanmış kedere mahkum...

Hak'kın verdiği hakkım zıyandır,
Hebadır, düzmece din kisbesinde
Recm denen soysuzluğa;
Kaldır başını eyy nisa!
Göçerken Mahsa Amani'ler bu yoldan,
Açılmaz mı gözlerin?
Görmez mi?
Varlığını isteyen ruhun, yoksa;
Soyunur yaşamdan, hedere mahkum...

Suna Türkmen Güngör