Düşer yolları;
Gizemli mechûlün ham tarlasına,
Yetişmemiş politikacıların.
Bilmezler sancılarını savaşların.
Tanklara yüklenmiş ölümsüz egosu, Ağlayana gülerken can revan;
Bozuk düzenlerde hazan.

Takmış bulut kanatlarına top tüfek,
Çocuklar solmuş, can arsızında,
Çürüsün yüreği annelerin,
Hırsızlar türesin kan pazarında,
Kime ne?
Kim bu haysiyetsiz, dünyayı bozan?
Yine doldurdu yüreklere hicran.

Kaç çığlık daha yükseltmeli,
Kaç can daha gitmeli bu ar hırsızlarına?
Şahadet tohumları atılırken toprağa; Kaç anne daha sulamalı can çiçeklerini?
Yetmedi mi bu kan?
Yetmedi mi yaşanan bunca hüsran?

İnsanlığın değil bu savaşlar;
Hırslarına köle olmuş başkanların,
Gözleri kana susamış yöneticilerin,
Karınları bir türlü doymamış politikacıların.
Artık bırakın zulüm etmeyi,
Bırakın dünyayı bitirmeyi,
Yeter, durdurun vahşetle sevişmeyi!
Çıksın artık bir evladı insan!
Bu çirkin oyunu bozan...