KÜL BENİM

Toprağa su versen, elbet canlanır,
Toprak benim, fidan benim, Gül benim.
Sevgi yoksa hayatımız sonlanır,
Yaprak benim, hozan benim, sel benim.

Bülbül konmaz bahçemdeki gülüme,
Gündüz gece yaşlar döktüm halime,
Yürek sızım kalem alıp elime,
Yaprak yaprak, yazan benim, hal benim.

Zembereği patlak yıllarım oldu,
Dikenle örülü yollarım oldu,
Rüzgarda savrulan hallerim oldu,
Durak benim, hazan benim, yel benim.

Gönlüm kurak çöllerinde eridi,
Suya hasret ömür yitip çürüdü,
Derdim gani kuyularım kurudu,
Çıkrık benim, hüzün benim, zul benim.

Yaşamanın bir anlamı olmadı,
Derildi yarınlar ümit kalmadı,
Suna gelin kederlerin solmadı,
Ayrık benim, kozan benim, kül benim.

Suna Türkmen Güngör