Sen bir gülüyorsun, dünyamız cennet oluyor...
Gülüşünle ruhumuz serotonine gark oluyor...
Griliklerimizi gülüşün gökkuşağına tebdil ediyor...
Bozkırlarımız gülüşünle yeşillenip gelinciklerle, papatyalarla doluyor...
Tenhalıklarımız sen gülünce dost meclisine dönüyor, birden kalabalıklaşıyor...
Sen gülünce her şey gülüyor, mutluluk taşıyor gözlerimizden, hüzünler kalbimizin ülkesini terk ediyor...
Sen gülünce sarmaşık güller balkonumuzu sarıyor, musluklarımızdan pınarlar akıyor...
Sen bir gülüyorsun, ağaçlarımızda türlü çiçekler açıyor, kırlangıçlar pencere köşelerimize yuva yapıyor...
Sen öyle bir gülüyorsun ki içimizdeki köhne şehir restore oluyor...