Zor oldu seneler sonra sana veda etmek..
Geçmişi bir kez daha en derinlerime gömmek..
Bir deli kıvılcımla alev alan ateşi gözyaşlarımla söndürebilmek..
O güzelim yeşil gözleri yine yeniden bana bakarken görmek..
Kısacık da olsa ..
kuş kadar özgür..
su gibi akışta..
yıldızlar kadar parlak..
Çocuklar gibi umutlu hissetmek..
Zor oldu “geri dönün” demek anılara..
Hiç gelmese miydin acaba?
Ben iyiydim böyle kendi küçük dünyamda..
Şimdi bir kez daha benden gidiyorsun ya..
Lütfen dönme !
Beni öZleme..!
Sabırsızım sözlerine..
Öfkeliyim gözlerine..
Dur, bekle..!
Yer var yine de..
Omzumda başına..
Belki yarın..
Belki yarından da yakın..
Çıkıp geliverirsin diye..