Varlığın çiçekli yoldu uzanan
İçime güllerin en kırmızısı otururdu
Sesin yağmurdu
İlkyaza düşen
Çorak iklimim seninle bahar bulurdu
Gülüşün ışıl ışıl yanan bir kentti
Yüzüne bir buğday bereketi eklerdin

Sesin ceylan gözleri olurdu
Konuşurdun merhamet nehirleri akardı
Susardın çöllere gökyüzü düşerdi
Seni anlatmaya yorulurdu sözcükler

Dağlar rüzgâr gönderirdi sana ulaşmak için
Bulutlar en sıkı yağmur olurdu
Ellerin dokununca çocuk ellerin
Fırtınalar durulurdu

Yine derdimi al
Yine çölümde yağmur ol tarlamda buğday bereketi
Yine okşasın ellerin saçımı
Yine beni kuşat karanfil renginle
Erguvan ahenginle