Yalnızlık Anatomisi

İzbe ve unutulmuş bir elbise dolabıyım
Giydirdiğim tüm elbiselerle birlikte
Toprak kokan bir mahsende
Çırılçıplak
Suya değdiriyorum ayaklarımı
Gözlerime yansıyacak
Tek bir hayalden bile yoksun
Kavuşmadan rabbine
Suda yıkanan bir fil gibiyim

İzbe ve unutulmuş bir elbise dolabıyım
Anılarım silinmiş
Sere serpe karışmış suya
Buz mavi camlarım gibi
Yüreğim
Binlerce insanın
Zamana karşı saydamlığında
Kendinden geçmiş
Paranoya kabuslar görüyorum
Gözlerime yansıyacak
Tek bir hayalden bile yoksun
Yüreğimin ufuklara açılan kapısında
Düşlerimde bile barındıramadığım
Çirkin sahibimi bekliyorum