Bu gece sonu gelmeyen sözlerin esiriyim

Gözlerimde eski bir çerçeve;

İçi bulanık.

İçimde ise yine o bitimsiz ağrı.

Ödünç alıyorum kendimden, yaşanmamış yılları.

Gülümseyen anları kaybetmeden,

Üstünü çiziyorum acıların.

Benliğimi ele geçiren sen

Hatırlıyor musun bilmem

Kaç mevsim beklemiştik kavuşmayı

Gönderdiğin çiçekler hâlâ saklımda

Yıllar geçti üzerinden

O çiçekler soldu ama sen solmadın aklımda.

Ölüme yakın bir bekleyişle

Bir ömür geçip gitti aramızdan

Ne çok şey götürdü hayatımızdan.

Getirdiklerini saymaktan farkına varamadık

Geride kalan günlerin altında kaldık

Ayrılık aldı yükünü gitti, birlikte çıktığımız o yoldan.

Başka boşluklarla doldurduk boşluğumuzu.

Kirpiğimizin yıkanmış perdesini aralayıp,

Puslu pencerelerden baktık, dışarı attığımız dünyamıza.

Ve o yüzdendir ki, bu günden hiçbir şey anlamadık.

Bir bedende sen ve ben olduk ama

Yan yana duran biz olamadık.

Bir türlü ısıtamadık kalbimizi ama üşümedikte.

Çünkü, kendimizi kendimizle sardık.

Unuttuk mu peki?

Unutmadık… Unutmadık...

Unutamadık...

Arzu Karadoğan

Aşkın Soluma Emanet kitabından








..........