Geçmişe yolluyorum muhtemelen anlayamayacağın bu sözleri
Ve yahut anlayıp ta kabullenmeyeceğin tüm gerçekleri
Hafızamızda kırıklıklar var
Kaynak tutmaz hatıralarımız
Gülüşlerimiz ayaklarından asılmış
Acının sopası morartır yürekleri
Mutluluğu aramak lazım yalın ayak sokaklarda
Karton toplayan küçük çocuklar gibi
Aslına bakarsan sensizliğin bir şeyi yok
Gayet iyi durumdayız
Sadece sıkı sıkı sarılmamak gerekiyormuş yalnızlığa
Bir saatten sonra karanlık bastırır
Ve işte en çok o zaman yitirirsin içindekilerini
Çok bir şey de kalmadı aslında
Yitirmişliğin bile yittiğini görmüşlüğüm var
Gülüşlerinin sarktığını görür gibiyim
Hüzün dudaklarının kıvrımına asılmış olmalı
Seni aşağılara çeken kör bir kuyu var
Gülüşlerini içine düşürmüş yukarıdan dibine doğru bakmaya çalışıyorsun
Gözlerin o kadar karanlıkla dolu ki
Kör kuyuna ışık olup dudaklarına gülüşlerini konduracak adamı bile göremiyorsun
Demem o ki Zelda!
Bunları geçmişe yolluyorum
Beni anlamayan birileri vardır orada