Restoranın camından yansıyan ay, kendini güneşe benzetmiş. Yavaş yavaş dışarısı kararırken içerinin camdaki yansıması netleşiyor. Sağda solda koşturanların demir parmaklıklar arkasında olduğunu düşünmek zor geliyor sana.
Evet bu restorantta hizmet edenler, işleri bitince buradan çıkıp evlerine gidemiyorlar. Bazılarının kolunda dövme, bazılarının yüzünde, gülümsemenin ardına gizlenemeyecek boşluklar var. Gelen giden yemeklerin kokuları seslerin kalabalığını bastırıyor. Oturacak yer bulmak neredeyse imkansız. Beyaz ceketli biri mahkumların başında olan başka biri tarafından hemen buyur ediliyor. Garsonluk mesleğini daha önce hiç yapmamış olduklarını, burada öğrenme fırsatı bulduklarını ve hatta buradan ayrıldıktan sonra belki de bu işi yaparak hayatlarını düzene koyacaklarını zor anlamak bazıları için. Evet bazılarımız için hayat daha da zor ve karmaşık. Hayat seçimler ve sonuçlardan ibaret olmuyor çoğu zaman. Kimimiz bunun bedelini ağır ödüyor. Bu yüzden belli suçlulara bu imkanın tanınması hayati bir önem taşıyor. Aynı zamanda yetiştirdikleri çiçekler de satışa sunuluyor.
Hangimiz bazen baştan başlamak istemez ki çoğu şeye.
Nereden sıfırladığınızın bir önemi yoktur yokuş aşağı gidiş yapıyorsanız.
Bunu en iyi o mahkumun en yakınları bilirler.