..E-posta: Şifre:
İzEdebiyat'a Üye Ol
Sıkça Sorulanlar
Şifrenizi mi unuttunuz?..
Şiir, seçmek ve gizlemek sanatıdır. -Chateaubriand
şiir
öykü
roman
deneme
eleştiri
inceleme
bilimsel
yazarlar
Anasayfa
Son Eklenenler
Forumlar
Üyelik
Yazar Katılımı
Yazar Kütüphaneleri



Şu Anda Ne Yazıyorsunuz?
İnternet ve Yazarlık
Yazarlık Kaynakları
Yazma Süreci
İlk Roman
Kitap Yayınlatmak
Yeni Bir Dünya Düşlemek
Niçin Yazıyorum?
Yazarlar Hakkında Her Şey
Ben Bir Yazarım!
Şu An Ne Okuyorsunuz?
Tüm başlıklar  


 


 

 




Arama Motoru

İzEdebiyat > Öykü > Toplumcu > İlker Kadir ÖZDEMİR




31 Ocak 2018
Koca Mahallenin Amcası  
Belki biraz tebessüm..

İlker Kadir ÖZDEMİR


Bu aslında yola çıkarken ilk yazımdı.. Sonra en kıymetlim oldu..


:AFIG:
‘’Nitekim buralara geldik..’’
Buydu bana kurduğu son cümle. Sonrada sessiz sedasız gitti.
Cenaze namazına katılmıştık. Tabi haberi varsa bizden. Kalabalık bir grup vardı orda. Terzi Mesut , Kasap Ahmet , Kobra Nejdet , Bomba Rıza ve mahallenin adları henüz ünlenmemiş delikanlıları. Hepsi üzgün ve içine kapanıktı o gün. Her zaman gülmezlerdi evet ama , bugün sanki kollarını bile kaldıracak halleri yoktu. Kimsesiz kalmış gibiydi çoğu , ben dertli sigara nasıl içilir ilk bu cenazede gördüm. Ardı arkası kesilmiyor gibiydi. Açıkhavada bile sürekli bir bulut hali.
Tabi sadece mahallenin sakinleri değil , camii de her vakit namaz kılan , uzaktan yakından gelen herkes dini vecibeleri olarak merhuma son görevlerini yerine getirmek üzere hazırda bekliyordu. Bazıları merhumu tanıyor , bazılarıda eşten dosttan merhumun kim olduğunu öğrenmeye çalışıyordu. Bazılarının ağzının açık kaldığı oluyordu öğrendiğinde , kimisi de yüzünü buruşturup hiç sormamış gibi devam ediyordu görevine. Farklı bir ruh haliydi bu cenazeler. Belki hiç tanımadığın bilmediğin birinin yanındasın ve farkında değilsin , belki de hayatının bir yerinden geçmiştir öteki tarafa yolcu ettiğimiz kim bilir. Akıllarda sadece örfümüzün bize emaneti olan cenaze töreni vardır. Ötesi berisi fazla da sorgulanmaz.
Ben onu 8 yaşımdan beri tanırım. Babamın işleri nedeniyle yerleştiğimiz bu mahallede geçirdim çocukluğumun altın yıllarını. Önceleri kaba , korkutucu , uzak durulması gereken biri gibi gelirdi gözüme. Tanımadığımız her yabancı gibi o günlerde. Sonrasında ise sıcacık ekmek almış evine giderken , acıkan çocukların ‘’Rahmi Amca , Rahmi Amca!!’’ diye bağırışlarını duyardım. Bir bakardım kırıp bölüştürmekten elinde ekmek kalmamış , tekrar almak için fırına geri dönerdi.
-     ‘’ Ya bu çocuklar yok mu’’ diye dert yanardı burnu birazca büyük Rizeli fırın sahibi Bilal Bey’e. – ‘’ Napsınlar onlarda be Rahmi , seni bekliyorlar belli ki aynı saatte.’’ Diye düşüncesini söyleyiverirdi.
Sonra bir muhabbetlerine tanık olmuştum bizim Rahmi Amcayla Fırıncı Bilal Amcanın ;
‘’Eskiden çöpleri karıştırıyordu bu mahallenin çocukları Rahmi , sonra sen geldin eski köye yeni adet geldi. Mahalleye huzur getirdin’’.
-     Yok ya öyle deme , elbet birşeyler bulunurdu Bilal hocam.
-     Yok yok Rahmi. Kendini övmeyi sevmezsin bilirim ama hakkın yenmez. Kimse yiyemez hakkını burada.
-     Allah razı olsun. Hepimize nasip etsin.

Bugün anlaşıldı , kimin neden daha çok sevildiği , kimin cenazesinin daha kalabalık olacağı , kimler gönüllerde daha fazla taht kurmuş. Çocukluğum ve gençliğimde çözemediğim bazı soruları bugün cevaplıyordum kafamda , ve eminim ki yalnız değildim. Hepimizin Rahmi Amcasıydı o. Biraz sertti , biraz kabadayı. Velhasıl yufka gibi bir kalbi , mangal gibi de yüreği vardı. Belinde altı patları olmadan dolaşmaz , her esnafa selamını verir , mahallenin çocuklarına delikanlılarına ihtiyaçlarını sormadan geçmezdi.

Çok insan borçlandı ona , kimisini es geçti , kimisine kimsenin birbirine yapmayacağı olanaklar verdi. Etrafta yaptıklarının duyulmasını istemez , duyduğunda da ona bir daha iyilik yapmazdı. Cezasını böyle kesiverirdi. Tabi bu iyi olanlara verilen bir cezaydı. Daha önceki senelerde , kanının hızlı aktığı , Rahmi Amca’mızın Rahmi olduğu dönemde kavgaları , tartıştıkları yok değil. Hatta bir keresinde namus belasına adam vurduğunu ama onu sevenlerden birinin ‘’Sen bu mahalleye lazımsın abim , sen olmazsan halimiz ne olur , senin yerine ben seve seve yatarım’’ diyerek hapisten kurtulduğunu da duydum.

‘’Neylersin ölüm herkesin başında.
Uyudun uyanamadın olacak.
Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında?
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misali o musalla taşında.’’

Böyle demiş Cahit Sıtkı Tarancı zamanında. Şuan gözlerimin önünde olanda buydu. Tek bir farkı vardı ; Rahmi Amca kalplerimizde de taht kurmuştu. Daha 4 gün önce Salı akşamıydı. Yine o manzaralı koltuğuna oturmuş her zaman ki gibi sade Türk kahvesini içerken beni görmüştü. ‘’ Gel ulan buraya kerata’’ demişti. Yanımdaki kız arkadaşıma mahcup olur muyum diye düşünmedim bile , Rahmi Amca çağırıyorsa gitmeliydim. Oturduk yan yana , kız arkadaşımıda kabul etti.
Sade kahvelerimizi söyledi ve anlattı ;
-     Bak oğlum ; önce doğru olmalı insan. Sağa veya sola kaymamalı dik durmalı. Yaptığından pişman olmamalı ya da pişman olacak şeyi yapmamalı. Bak ben bunları hep uyguladım. Öyle boş konuşmam ha.. -Gülümsedi burada. – Hep iyi den ve doğru olandan yana durdum. Allah yolumuzu açık etti , iyilik nasip etti , nitekim buralara geldik. ‘’

Şimdi naaşı öylece bir tabut içinde durmuş ve havanın rüzgarında örtüsü biraz dağılırken , bende ona bakarak ağzımdan ancak onu mırıldanabildim ;
‘’Nitekim buralara geldik Rahmi Amca...’’








Söyleyeceklerim var!

Bu yazıda yazanlara katılıyor musunuz? Eklemek istediğiniz bir şey var mı? Katılmadığınız, beğenmediğiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düşündüğünüz bilgiler mi içeriyor?

Yazıları yorumlayabilmek için üye olmalısınız. Neden mi? İnanıyoruz ki, yüreklerini ve düşüncelerini çekinmeden okurlarına açan yazarlarımız, yazıları hakkında fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloğa geçebilmeliler.

Daha önceden kayıt olduysanız, burayı tıklayın.


 


İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.

Yazarın toplumcu kümesinde bulunan diğer yazıları...
Bir Anne...
Bizim Utangacın Hikayesi
Karanlığın Sonu

Yazarın öykü ana kümesinde bulunan diğer yazıları...
Batı'da Bir Gün...


İlker Kadir ÖZDEMİR kimdir?

Kısa yolcuklarda beraber yol almak isterim. Kahvenizi aldıysanız , başlayalım. .

Etkilendiği Yazarlar:
Elbet bir çok yazar vardır , ama belirli bir ismim yok.


yazardan son gelenler

 




| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık

| Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi |

Custom & Premade Book Covers
Book Cover Zone
Premade Book Covers

İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim Yapım, 2024 | © İlker Kadir ÖZDEMİR, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır.
Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz.