Sessiz bir çığlık kopuyor yüreğimde
Boş bakıyor artık kediler pencerelere,
İçimden geçmiyor sesin,
Sesin geçmiyor içimden.
Karanlık bir gölge bekliyor ayakuçlarımda.
Nasıl kaçar ki insan kendinden,
Sayıklarken duyguları avuçlarında.

Boş bakıyor artık kediler pencerelere
Kan ağlıyor kaldırım taşları,
Sokaklar ve parklar da şahit
Son kez öpüyor yağmuru bakışları.

Su alan bir teknede öylece durur gibiyim
Ellerim gözlerimde,
Ruhum bilmem kaç yaşında,
Ve can veriyor sanki hayallerimin yanı başında.

Boş bakıyor artık kediler pencerelere
Eksilmese de camlara vuran güneşin rengi,
Bir menekşeler mutlu oluyor bundan
Bir de saksılar,
Diğer her şeyin rengi soluk ve yoktur ahengi…

Boş bakıyor artık kediler pencerelere...

6 Mayıs 2017

Rasim Yılmaz