Bıraktığı yerden devam mı ediyordu. Kimbilir. Denize kavuşmak için bu sabah daha bir hızlı adım atıyordu. Etraftan sürüklediği bütün sıkıntıları, dertleri, kötülükleri sırtına yüklemiş sağa sola takılarak ,kimini yolda düşürmemek için olanca dikkatli, onları denizin kavuştuğu karaya bırakmak için acele ediyordu. Hepsini, ancak alabilecek tek yer olan maviliklerin içine gömdü. Yol boyunca Chopin, Bahar Vals’ini kulaklarına fısıldarken, dalga,sus işaretlerini doldurmak için sırasını bekliyordu.
Bir çiçeğin goncası gibiydi kuşların arasında, beyaz güvercin, diğerleri bunun farkındaydı, ama o, alelade, sadece uçuyordu.
Yaşlı yüzlere günaydın demek onu gençleştiriyordu. Yürürken aslında, arkalarında bırakmak istemedikleri, ama dönseler de göremeyecekleri uzakları terk ediyor gibiydiler. Günaydın sözcüğünü duyduklarında, kırışık yanaklarının, buğday tanesi gibi açılması öyle güzeldi ki beklenmedik eski bir sevgiliyi görmüşçesine. 16.11.2016