SÜRÜ
Bir davar sürüsü ki,
Boğalar boğa,inekler inek,öküzler öküz,
Ahıllarda kuzucuklar,hem sefil hem öksüz.
Boğa şahkanır ineğe,sinekler tek yaveri,
İnek aldırmaz sineğe,beller kendi kaderi.
Öküz diklenir ineğe,farzederki boğayım,
inek yalvarır rabbine,güç ver de şunu boğayım.
Ne öküzler öküz,ne inekler inek,ne boğalar boğa,
Herkes herşey olmuş,şaşakalmış zavallı doğa...,
Birgün bir kuzucuk,seslenir davarlara:
"Gelin insan olalım,değmez bu havarlara
İnsanca söyleyelim,insanca yaşayalım,
Doğanın ağır yükünü,beraber taşıyalım."
Boğa burun kaldırmış,kuyruk sinek avında,
İnek etrafa bakınmış,öküz kendi havasında.
Bir an boğa bakmış ineğe,inek dönmüş öküze,
Öküz dikmiş boynuzu,dalıp gitmiş trene...,