İçimde can taşıyorum
yalvarırım kırmayın parmak uçlarını çocukların.
Söylenmemişliğin gırtlağını sıkıyor ellerim
herkes üç maynunu horlayıp biat ederken dördüncüsüne.
Homurdandı huzursuzluktan doğmuş bir adam
Kadınlar şiirler doğurmalı
gülümseyerek
memleketimin uzak ovalarında
diye...
Bir bakirenin kurdelasını bağlıyor önce ellerin
kırmızı adlı bir rengin değillemesinin değilidir
çarşafa buluşması beklenen kan
Masumiyet dediğin bozulması için yaratılmışsa eğer
Neden ağlamak yerine davul zurnayla koşuyor insan sızıya...
/ Et ve kemik yığınından ibaret herşey canlı değildir derdi babam... /
İçimde can taşıyorum
Bir kadının elleri büyüyor etimde
dağılıyor devriliyor ve terliyor avuç içlerimiz
Boylu boyunca bir bozkır uzanıyor göğsümde
yükselip alçalırken göğüs kafesim
Sen çıplak ayaklarınla ez geç diye büyüyor kızıl gelinciklerim
Kapının önünde oynayın fazla uzaklaşmayın diye açıyor pencere önü çiçeği
Ne çok pencere kırdık biz
gün içeri girsin
diye
Gün içeri girdi dün boğazımızda bir yumru...
Ben senin
Güneş girmemiş yerlerinide seviyorum
Bunun günahını
Tanrısızlıktan ölenlere
Sevabını Tanrıları için öldürenlere bırakıyorum...
Boşluklarına uzanıyor ellerim
Bu söylediklerim erotik ve kaotik düşünsel masturbasyon seanlarından ötesi
Ben seni boşluklarınla seviyorum doldurmak için
Sen beni boşluklarımla sev oldurmak için...
Yenilenebilir insan hayata
tükenen bir şeydir ömür biliyorsun
ötesi yok güzelim.
Ötesi yok artık kuşların kiraz dallarında
Etimize şarapnel gibi batmıyorsa eğer ölümler
Bizler bombalardan kurşunlardan roketlerden değilde sevgisizlikten ölüyoruz demektir
Artık naaşlar gazetelerde küçük punto gevezeliği sade...
Ellerimin
kırıldığı yerler
Ellerinin arasında toparlanır...
Topla gel şiiri yarayı yalanı ve doğruyu
zaten iç açıcı bir yaşamak değil bu
Bir günahlık sabrım var
sabaha...