Aşkım dedin, sevdamın masalı oldun.
Hayatım dedin, gönlümün şarkısı oldun
Canımdın, kanımdın, her şeyimdin benim.
Sonsuza kadar sürsündü sevdamız, Rabbimden tek dileğim.

Bize ne oldu da kahpe kaderin oyununa geldik?
Sevmedik mi? Birbirimize yoksa güvenmedik mi?
Yoksa zamana yenildik de sabretmedik mi?
Kendime neden aptalca yeminler verdim ki.

Tutmayacaktım bir daha narin ellerinden
Yakmayacaktım aşkın ateşiyle yüreğini
Duymayacaktım tatlı sesini, koklamayacaktım gül tenini
Çok yeminler verdim ama bozdum yeminlerimi...

Meğer zaman merhem oluyormuş yüreklere
Unutturuyormuş acı günleri sessizlikte
Aradan uzun zamanlar geçse de
Meğer sadece biz varmışız yüreğimizde...

Yeniden minik bir serçenin ki gibi yüreğimiz.
Bütün hüzünlerimiz unutulmuş, silinmiş acı günlerimiz.
Yeniden aşkın ateşi sarsıyor tüm benliğimizi
Çünkü yine sen varsın, ben varım senin için,
Aklımda ve kalbimde sonsuza kadar sensin...

Hâlâ birbirimizden çok uzaktayız ama bir o kadar da yakındayız.
Hasret kavuruyor bedenlerimizi, özlemle yanıyor yüreğimiz.
Ama biliyoruz ki yine kavuşacak bedenlerimiz
Çünkü kalbim seninle, kalbin benimle.

Birazdan güneş sensiz doğacak.
Ve ellerim hala bomboş olacak.
Yatağıma sensiz yatacağım.
Kokunu rüyalarda arayacağım.

Ta ki; güneşin en güzel doğduğu güne kadar.


Efkan GENÇ