Onlar dertlerinden içiyor..
Ben kederimden..
Onlar boş dimağına üflüyor, bense konuşan vicdanıma..
Onlar üfledikçe konuşuyor
Ben susuyorum
Ufalıyorum ağzımdaki kelimeleri de, yazdığım harfler gibi..
Herbirinde vicdanımı
Konuşan
Sürekli konuşan vicdanımı söndürüyorum

O ne susuyor
Ne de sönüyor sanırım..
Bana işkence ediyor O
Ve ben ona çalışıyorum

Aslında hiç susmuyoruz ne O ne ben..
Ben ona sus payı veriyorum
O ise beni susarak paylıyor
Susarak..

Yani söylenebileceklerin en şiddetlisini söylerek..
Susmuyoruz..
Değişmeyen tabiyatımızı kendimizi kandırarak aşıyoruz..
Çünki bir de acımızdan nefes alıyoruz
Acımızdan..
Yani ortak değişmeyenimizden..