Şehir ayaklarımın altında yağmura teslim olmuşken ben ona olan susuzluğumu birkaç şarkı ile gidermeye çalışıyordum.
Bir el,bir ten,bir dokunuş insan hayatına ne denli etki edebilirdi ki?

Belleklere sığmayacak derecede güzellik barındırıyordu kendinde.

Derdi ya Attila İlhan "Ayrılık da Sevdaya Dahil" diye.
Pusuya yatırdığı duygularından biri de korkuydu işte.

İnsan güvendiği kadar sever sevdiği kadar da korkarmış.

Söylesene Kafka insan tüm güzelliklerin olduğu bir cennete düşse hatasıyla cehenneme düşeceğinden korkmaz mı?


Biliyorum kimse papatyaları ateşlere değişmez. Çünkü ateş can yakar.

Tıpkı "ayrılık" gibi