herşey söylenmiş
herşey yaşanmış
herkes dinlemiş
herkes aldanmış
iş bitmiş
çoktan
sûret kalkmış
ortadan
renk ölmüş
herkes
siyah beyaz
kimsede çıt yok
çeşme akıyorken
hiç kısmadan
yıkandığını sanan
insan
ışığın da
bilemedi
kıymetini
oysa O
nûruydu
yerlerin
ve göklerin
yazık ki
nasiplenmedi
insan

ateş
kül
ve duman
sarınca etrafını

karanlık ...

ilk defâ
düşündü
rengârenk
hayatını

geçmiş olsun
a cicim

âyet
âyet
iniyordu
yaşarken sen

O nûr
o ışık
biçim
biçim

yüz vermedin

şimdi hakettin

kal
zifiri karanlığında
siyah beyaz

kal
işte bu

kader ...

bilirim
,
senin gibi
bir fâni için

ne farkeder ...