Bir adam ve bahar
Bahar pek bir renkli
Adam kara...
Her açan çiçeğin
Kendi için açtığını
Şarkılarınsa ona
Fısıldadığını sanan
Bir budala...
Sokakta
Çarşıda, pazarda
Dolanıp
Aklı sıra büyüklük
Yaptığını zanneden
Bir ahmak...
Kelebeklerin
Dolaşan kuşların
Süren bir hayatın olduğunu
Bilmeyen bir deli...
Solucanlar bile
Gülüyordu ona,
Hafif tok sesiyle
Dede gibi konuşup
Dağıttığını
Kırdığını göremeyen
Avanak...
Bir adam
Elinde saçma sapan
Kâğıtlarla
Bir adam...
Ağzıyla
Kuş tutsa
Yaranamayan
Bir adam...
Demirleri ve meltemleri
Dövebileceğini sanan
Oysa
Aklını kullanamayan
Enayi...
Bir adam
Sabah çıkıyor evinden
Ve İstanbul uyuyor...