Bilmiyorum hangimiz
nerede günah işledik.
bir süre sırtımızı döndük birbirimize
birimiz ağlıyordu
ya da öyle bir ses duymak istiyordum
ben
sen
yüzünü bana döndün usulca
büyük bir boşluk düellosu sarstı ikimizi birden
sen terketmek zorunda kaldın
ben kaçmak

Aşağı mahalleden bir fahişeyi oynuyordun
kürkünün bir kopyası vardı ki sorma gitsin
sırtından uzatıp tenini kalçalarına elliyordu
ben simit satan bir çocuktum
çapraz karede
pastel düşlerim kaldırımları çiziyordu
benim bu filmde rolüm bu olmalıydı diye filan düşündüm
sonra böyle bir şeyin olmadığını
ispatladım kendime

Yukarı mahalleden bir yosmaydı başroldeki kadın
sen hala bu yeşil elbiseyi beğenmedim diyordun
figüranlık ruhumu teslim ettim azraile

Yanlış bir tual vardı
ve kalbimde öksüz bir sızı
içimde biçimlendirdiğim bütün tonlar
yine aynı kadını kapsıyordu (küme)sinde
ikinci tekil şahıs

Evdeki hesabın çarşıyı tutmadığı bir zaman
çingene bir falcının ayalarından yuvarlandık
ikimiz birden

Ben burada kapının arkasında
Sen duvarın dibinde dizlerini
çekmiş bir halde karnının üzerine
(sessizlik bir ömür boyu sarmış bedenlerimizi kıpırdatmadan)

Bilmiyorum hangimize
Hangi yalanı söyledi yaşam
caddeden siyah ceketli bir adamı teşkil ediyordun sen
içimde biçimlendirdiklerimin seri numarası
siyahın ve beyazın bütün tonlarını kapsıyordu
çekip gitmeseydin keşke
göğüslerim dudaklarına asılı kalsaydı.

erdek 1998