KADER
Yaşamak kendini kadere salmak mıdır
Kader; geldiğinde kahır ona sarılmak mıdır
Hayatı umarsızca tüketmek değil çare
Yaşamak dediğin belki bir dağ evi bir dere
Debelenme sıyrılamazsın yığınlar arasından
Bir gün sende gideceksin bir kömür sobasından
Yaşamak kendini kadere salmak mıdır
Bir sigara dumanıyla göğe kavuşmak mıdır
Sebep her zaman vardır hayata tutunmaya
Manen çökmüş bir beden kalır her daim yaya
Bahçeli evdir hayal çoğu zaman araba
Keyfini süremezsen boşadır bunca çaba
Derde dert yüklemek insana münhasır herhal
Sen de bir yerde sıkışırsan kendini kadere sal
Kader tüm zayıfların sığınma evi
Yüzdüğü bir deniz yok ondan batmaz bu gemi
Bunu bilir ehli dünya ondan girer içine
Kaderle özdeştir hep ızdırap, elem, çile
Kalemim son noktayı yine ümitle koyar
Düşmanım ben yeise ki her gün güneş doğar

Gürkan Karaçam