Hiç kar yağmayan,
kar topu bile oynayamadığın bir şehir düşün
İzmir'i düşün.
Ben bu şehirde seninle büyüdüm,
senden yardım istedim
Sana kızdım ben kardanadam.
seninle çözdüm dertlerimi,
sana anlattım sorunlarımı
ve yine sana kızdım ben kardanadam.
Bak boş kaldım yine,
viski getir içelim bu gece -Sarhoş olalım-
dertlerimi anlatayım
kırgınlarımı unutayım.
Hiç bir şey yokmuş gibi yapayım -yine-
ama gecenin sonunda sana kızayım!

Bana bazen deli diyorlar,
garip geliyormuşum onlara.
Sanki herkes çok normal.
Kimse kızamaz, üzülemez sanki.
Ben içimde yaşıyorsam nolmuş?
Sanki onların herkese gösterdiği,
üzüntüleri, sevinçleri
çok gerçekmiş gibi, garip geliyorum onlara.
Sende hiçbirşey demedin !
Niye korumadın beni ?
Niye yanımda olmadın ulan ?!
Bak yine sana kızdım kardanadam,
viski getir, boş kaldım yine

Ben bazen boş kalırım,
bazen boşluklar hiç dolmaz
Ya da dolular bir işe yaramaz.
Bitmedi yazıcam daha,
sonunda yaksam da
yazıcam yine !

En mutlu anını düşün,
yanında olan insanları hayal et.
Ve şimdi anla beni,
onlardan kimse yok şimdi -Burada-
Garip geliyorum yine bazılarına
Artık umrumda değiller aslında,
Farklı olan, yapmacık olan,
onlar be kardanadam.
Normaliz biz.

Boş kaldık yine viski koy,
müziği de aç bu sefer,
onsuz olmaz hüzünlü geceler
Sakinim şimdilerde,
boş bir koltukta sızma zamanı,
iyi geceler kardanadam