Hayallerden uzak olmak adeta ateş içinde boğulmak gibiydi. Hayali para değildi ama hayallere ulaşmanın belki de ilk şartıydı. İnsanların tüm derdi paraydı, her şeye hakim olan oymuş gibi sanki...Gözleri doldu, Tanrıyı hatırladı. Şükürler olsundu. O yüce varlığın, Tanrının ve müziğin merhametini üzerinde, içinde, dört bir yanında hissediyordu. Her yerdeydiler.

     Ruhuna can vermek için nefesini üfleyen, merhamet dolu yaratıcısı vardı ve o yaratıcının zor günler için hediye ettiği müzik. Yeterliydi. Yapması gereken bu naçizane hediye için şükür etmesiydi, merhameti karşında minnet duymalı ve hayallerini, isteklerini ona iletmeliydi. Karşılığını görmese de olsundu.          
     
     Bir kez daha Tanrının ellerini üzerinde hissetti. Gözyaşlarını dindiren, ateş içinde boğulmak üzereyken çekip alan yaratıcısıydı, merhamet dolu olanından.