Gecenin çıplaklığıyla buluştu ellerim
Yıldızlar dil çıkarıyor şiirime
Haylaz bir çocuk gibi…

Ay suskun siyahın içinde
Dokunurken hüznün kalbine
Ateş böcekleriyle sevişiyor dizeler…

Her yer yangın
Ateşe dokunanlar donuyor
Ve ömrünü ellerine almış
Kayıp masallar geçiyor
Gözlerinde dünyanın…

O kayıp masallar da
Fırtınalar koptu serçe yüreğinde
Ardın da yıkık kentler
İpler de aydınlık düşünceler
Ve sıcak düşler bıraktı…

Kırıldı kalemi hayatın
Kendine küstü şiir
Ömür ağladı
Çığlın da çocukların…

Sokaklar kabuğuna çekildi
Yeri ve göğü sallayan sloganlar
İşaret dilinde konuşuyor şimdi
Lal bir çocuğun
Kim susturdu sözcükleri
Ya dilini mürekkebin…

Duraksama zamanı değil
Bir bir kayıp giderken kuşlar
Simsiyah bir örtü gibi serilen göğümüz de…

Kalk ve hayat ver…
Hayatı çalınanlara…
Ey suskun zaman…/Murat Özgöl