Sensiz Bir Gecenin Anatomisi



Ellerim titriyor gecenin ayazında
ve sigaram yanmak bilmedi
bu gece her şey bir tuhaf gözümde
ay sönük, yıldızlar kayıpta
bense hala hasretin kollarında...

Bu kadar çok severken seni
uzaktan sessizce yüreğine dokunmak
öyle zor ki
özlersin gidemezsin
yüreğinden taşar duygularda
ses çıkaramazsın
sessizce seversin içten içe
gel diyemezsin
bazı anlarda
dayanılmaz bir özlem sarar benliğini
öyle bir özlem ki bu
gözünden akıtır yaşları çaresizce
üzülürsün, diyemezsin
ağladığına utanırsın da
göz yaşını silemezsin
sus dersin kendi kendine sus
ve susarsın yalnızlığına
hayal edersin bazende
çalan şarkının eşliğinde
dans ettiğini, sımsıkı sarılmış boynuna
gözlerinde kendini görürsün
hani o çok sevdiğin gözlerinin karasında
göz bebeği olursun
fazla uzun sürmeyen mutluluklarda
kaybolursun
uyanınca düşlerinden
yokluğun batar geceye
perişanlığına bir kez daha
kahrolursun...

Ve
dört duvar arasında
bir sessizlik
sensizim diye bağıran
uykusuz geceler,
bunaltıcı müzikler,
ve aklımda sen olunca
kendimi kaybetmeden
sabah olmuyor...
olmuyor işte...

Benden öte bir sen var içimde
ne yapabilirim ki söyle?
yaratan böyle uygun gördüyse
benim suçum ne?



10 Eylül 2013
Rasim Yılmaz