Zannederim,
Bir kere görmüştüm...Daha doğrusu, gördüğümü sanmıştım...
Aslında, ne olduğunu anlayamamıştım!?...
Benim...
... ben; ben mutluluğum.,
Dediğini, duyar gibi olmuştum.
Sesini duymuştum,
Ama, dokunduğumu sanırken dokunamamıştım.
Hissetmiştim;
Ama sahip olamamıştım.
Hala kuşkuluyum,
Arıyorum; Ama, bulamıyorum.
Gerçekten varmıydı? Diyorum.
Omuydu? Benim mutluluğum,
Bilemiyorum!?...
Arıyorum,
Bulamıyorum.
Bunalıyorum,
Bunalıyorum...
Aldatılıyorum,
Ağlatılıyorum...
Kaybediyorum!...
Herhalde, şimdi mutlu oluyorum?!...
Artık, gerçekleyim...
...yanlızlığı kabulleniyorum!...
Yanlız, yanlızlar yok olur!... Biliyorum?!...
Yanlız, Yapayanlızım!...
Kabul ediyorum...

17.12.2002 Ankara 20.15