VAZGEÇMEM SENDEN

Mesafelere olan kırgınlığımı
sana sandım ben
Aşkın acıtan yanı
eriyen mum misali
yüreğimi yakarak söndü içimde
…
Benim senden, senin benden
habersiz alıp verdiklerimizi
sözcüklerle sarıp sarmalayıp
sessizliğin koynuna bıraktım ...
Oysa
Bir gel desen
kara kışım da
hayat bahar olurdu bana
Mevsim çiçeklerinin kokusu dağılırdı
is kokusu duvarlarıma

Bir zamanlar çok sevdiği kadınla evlenen
mükemmel bir adam varmış
diye başlayan masallardan
yoruldum inan
Bu masalların yorgunluğunda
aşkın hüznü ve imkansızlığı
zamana inat kanatsa da yüreğimi
olası her şey için
UNUTMAMAK vardı...
Bir damla gözyaşı olmak
ve gözlerinden doğup
sevdanı haykırarak
dudaklarında ölmek vardı...

gecelerimi gündüz edercesine
yaşarken bende
bir tek kelimen yeterdi
gel desen
gözlerim kapalı
düşerdim yollarına
...
Gökyüzünün mavisinde kaybettiğim dualarımı
baktıkça alevlenen yıldızların ışıltısında buldum şimdilerde
Gecenin sessizliğine dağılan sensizliğimde
yeminlerim yankılandı yüreğimin göğünde

Ey sevgili
cümle alem bilsin ki
ruhumla sevdim seni
ölüm bile gelse VAZGEÇMEM
Seni sevmelerden
…
Dudaklarımın arasında sıkışan nağmesin tane tane dökülen
Aşk kokan şiirimin mürekkebi hiç tükenmeyen
Yüreğimin yangınında alevlenen küllerinden yak beni
Her halinle ben sadece sana yandıkça inlesin
Yüreğindeki iki hece
Aş-KIM

Rasim Yılmaz

19.02.2013