Karabasan gibi çöktü ayrılık üstüme
Bir türlü nefes aldırmıyor
Daralıyor ruhum biten bu aşkın son demlerinde
Ve sana dair vedalar dilimin ucunda bekliyor
Gitgellerle yaşanmıyor bu aşk sevgilim

Her defasında yere çakılan yaralı yüreğimle
Perişan halde, kan revan içinde kaldım
Sakın bir daha kaldırayım deme
Bırak beni yerlerde

Ve artık dokunma kanayan duygularıma
Gücüm tükendi
Derman kalmadı bende bir daha doğrulmaya
Son gidişinle serdim yoluna benliğimi
Çiğne de öyle git diye beni

Ses çıkarmadım bedenimi saran sızılara
Ve sen üstüme basa basa yürüdün ben sizliğe
Umursamadan
Yüreğin acımadan
Ruhuma bir dua bile dokundurmadan
Bana kalan senli anıları topladım
Bir daha çıkarmamak adına
Tozlu raflara kaldırdım
Bende kalan renkli gülüşlerini
Hibe ettim aşkla yanan yüreklere

Sırtladım yalnızlığımı seni bile almadım yanıma
Cesaretimi topladım sımsıkı tutuyorum
Sen gibi yarı yolda bırakmasın diye
Çarptım bütün gücümle arkamdan kapıyı
Kalsın kapı ardında senli günlerim
Ve vurdum kendimi dağların en tepesine
Sensizliğe

Dönüşü imkansız dünlere
Ve Sana bu son veda sevgilim
Son damla yaş gözümden akan
Bu aşk uğruna
Son bir öpücük kondurdum dudaklarına
Sen benden çok uzaklarda güzel yaşa
Ben çok yorgunum
Ne kalmaya
Ne bir daha seni dinlemeye
Kalmadı takatim

Yüreğim bu denli aşkınla yanarken
Milyonlarca gözyaşı döksen yangınıma
Söndüremez sin bir daha

Yinede yüreğimi yüreğine nikahladım
Araya namahrem girmesin diye
Senden sonra yeminliyim sevmemeye
…

24.04.2013

Rasim Yılmaz