Gece karanlığı kucaklarken
kızılca parlaklığın arasında bir suret belirir
Mavi, masmavi iken birdenbire siyah bir pelerine bürünür
sonra bütün pencerelerden rüzgar eser
Düş evlerin yıkılır...

Gözlerin zifiri karanlıkta bile olsa maviye hasret
Bir tebessüm oluşur hüzün dolu yüzünde
Ah o siyah gecede siyah, ıssız rüyalar
Birden bire ürperirim...

Mecnun bulunur kalbim oyulsa
Şiir bulunur yüreğime dokunulsa

Hadi şimdi bir dokun bakalım ne var solumda
Okyanusların mavisi kadar sevgin var gönlüm de
Sığmıyor taşıyor yüreğimden

Ben oluyorum sen,
Sen bensin ben de sen
…

Ahhh sevgili anladın mı? Bendeki seni.
Hadi şimdide az geceye doğru eğil
Yıldızların uzak olduğu ama zifiri karanlığın göğsünde yatan geceye
Her ne kadar uzak olsan da yıldızlar gibisin bende
Işığın hep üzerim de, gün nasıl hapis oluyorsa geceye,
Ben de kayboluyorum sende

Sen düştün aklıma ve bak bir yıldız daha kaydı üzerimde
Hiç düşmez miyim diyorum senin yüreğine,
Bir kez olsun bir cemrede sana düşmez mi?
Dört mevsim hayatın hep kış mıdır yoksa?
Havada soluduğum oksijenimsin, yokluğunda öldüren, varlığında yaşatan
Her nefeste ciğerlerime soluduğum-sun sen

Sen bensin benim içimde
Ben oluyorsun her çekişte

Ahh sevgilim umutlarım zaman zaman tükense de,
Kırılan kalbimin her parçası sevdi seni

Yanmasın yüreğimde senli anılar
Bir umut bir rüya son nefese kalsın
Son nefesim seni anarak değil senin kollarında olsun
Kalacaksa mahşere senli günler varsın ölüm şimdi gelsin
Ölmekten korkan namert olsun
…

Rasim Yılmaz