SİYAH MEVSİM

Gözlerim eylül
Sözlerim sonbahar
Duy sesimi
Sensiz bir kuru yaprağa döndüm yar
Ağladıkça yalnızım
Ağladıkça ıssız
Sesimde sesin
Nefesimde hüzün var
Dudağımda çoğalan bir sızı
Her sızı da izin var

Yokluğunda canım kesik
Gönlüm yaralı
Hasretin saçlarıma yaz günü düşen kar
Aklımı sana yordum yoralı
Bu z/amansız ayaz ruhumu yasa bağlar
Siyah bir mevsim olur çektiğim ağrı
Bedenimi kış dolanır ,beyazlar ağlar
Gözlerimde sürer acının devranı
Gözyaşımın her damlasında adın var
Adın ki
İçimde yıktığın dağlara doruk
Gündüzün gölgesini saran sensizlik
Gecenin siyahına değen sonsuzluk
Adın ki
Yastığa düşmüş bir güz masalı
Uyutmuyor uykuları
Özlemini kirpiğime asalı...

Sensiz doğmayan günler, doğar mı eskisi gibi bilmem
Soluğuna sarılıp sokulur mu yanıma
Savuşur mu geceler, sana kavuşur mu yeniden
Güler mi bir daha ağlayan takvimler
Uçar mı kanadı kırık kuşlar
Yüreğimin göğünden
Ve yağar mı toprağına rahmet soylu yağmurlar
Yıkar mı zulmetini merhametiyle yar...?

Duy sesimi
Ey bağrıma insafsızca düşen hâr
Aşkınla içimde yangınlar bile yanar
Bil ki dua kadar serin ahım
Yakma beni bu kadar yakma işlenmemiş günahım...
Esmeyi bile bilmiyor
Ortada bıraktığın bu yorgun rüzgar
Bir vedanın sırtında kanıyor feryadım
Dön ne olur
Yollar hala sen kokuyor yüreğim kadar
Islatma gözlerimi gidişlerinle
Bu acının adı ölmekse eğer
Ardında taze bir mezar ağlıyor...

ARZU KARADOĞAN

18 mayıs 2013

gece 04,30