Bugün Çanakkale zaferimizin 98'inci yılı.Bugün sadece şehitlerimizi değil analarımızı,babalarımızı,gazilerimizi,canı pahasına savaşan tüm türk milletini ve o yüce insanı bedenen ölü ama ruhen kalbimizin hep bir köşesinde yaşayan insanı Mustafa Kemal Paşa'yı da anma günü!

Bundan 98 yıl önce, kendi topraklarımızda emperyalistlerin kölesi, uşağı olmamak için savaştı atalarımız.

Onbinlerce şehit verdik.

Ne için?

Esir ve köle olmamak için. Kendi vatanımızda, kendi bayrağımız altında, başı dik ve onurlu yaşamak için. Bağımsız ve özgür olmak için…

Bugün o zaferin 98'inci yılı.

O büyük zaferin 98'inci yılında bağımsız ve özgür müyüz?

Başı dik ve onurlu muyuz?

İstiklal marşı kaldırıldı,Atamızın heykelleri yıkıldı,gençliğe hitabe,andımız ve bize Türklüğümüzü hatırlatacak herşey yok edildi...

Vatanımızın en stratejik kuruluşları ‘babalar gibi’ yabancılara satıldı.

TÜPRAŞ’ımız, TEKEL’imiz, Telekom’umuz artık bizim değil… Sümerbank’ımız artık yok…

Devlet ayakkabı üretmez dediler kapattılar. Devlet ekonomiden anlamaz dediler sattılar…

Varımızı, yoğumuzu yabancıya pazarlayan, ’’Gelsinler adamların ayağı alışsın… Herşeyi yabancıya satarız…’’ diyen zihniyetin temsilcileri de, bugün Çanakkale’de arz-ı endam edecekler… ’’Çanakkale geçilmez!’’ diyecekler… Belki, şehitliğe gidip gözyaşı bile dökecekler fakat;

Çanakkale çoktan geçildi dostlar..