Diclenin başına bir güvercin konuyor
elleri ağzında
ağzı kulaklarında
bir haber mi getirdi ne
kınalı maraldan,Anadoludan
belki de
mavi tülbentli kadınlardan
bir hoş seda fısıldar kulağıma
baharı ufalar
şu hoyrat otağıma
Ben her yerde mavi tülbentli kadınlar görüyorum
şu siyah örümcek ağında bile
mavi tülbentli kadınlar görüyorum
mavi tülbentli kadınlar
ayakları prangalı Anadoluya
gözlerinde kanlı bıçaklı Fırat akar
birinin tenine değse bir kum tanesi
mor dağların başında
şimşekler çakar
Oy mavi tülbentli kadınlar
mavi tülbentlere bel bağlayan kadınlar
demir eritirler geceden diri vücutlarında
azgın bir maden ocağını
ölüme emzirirler
kaypak dağ yollarında
ve ateş başında Dede Korkut
destan yazar
mavi tülbentli kadınlar
tohum olur,çiçek açar
Pir sultanın kollarında
Ben mavi tülbentli kadınlar görüyorum
nereye bakarsam bakayım.
Isırgan otları secdeye varıyor
ben mavi tülbentli kadınlar görüyorum
kimileri şarkı söylüyor kilimlerde
kimileri sobada ejderha avcısı
ay ışığı parlak
ve mavi
sesleri binbir gece masallarını binbir geceye bölüyor
dudaklarında yeşeren körpe buğu
indiriyor bağlara salkım salkım ağu
ve
soluklara boşalıyor
serin bir döl yağmuru
ben bu yağmurda
sırılsıklam ve yorgun
bulutların üstünde
mavi tülbentli kadınlar görüyorum..