Gönül bağımda bir bir boy veren menekşeler,
Boyun büktü, bahçemde sevdam hazana düştü.

Bir vefasız rüzgârda savruldu da umudum,
En sonu iflah olmaz köhne yalana düştü.

İnkisar bulutları dolaşırken sinemde,
Gözümden akan yaşlar alevli kana düştü.

Sevdam koparılarak meçhule savrulmuşken;
Sürgünde bilmem neden o yardan yana düştü?

Bir sevdayı beslerken kanımla gözyaşımla,
Bütün tutkunluklarım aşktan ziyana düştü.

Soluk yüzlü geceler uykulardan azade,
Bir deli gömleğiyle hasretlik cana düştü.

Eğer olsaydı Ulvi sende sefadan zerre,
Solmazdı ümitlerin lakin hüsrana düştü…