Bana sordu:Değermiydi hiç?

Herşeye değerdi,hiçbirşeye değmezdi dedim içimden yutkunarak.
Ağzımsa; boş akan bir musluk,bilmem dedi.

Bir soru daha takıldı dedi aklıma.
Sor dedim.
Ensem de bir tokat gibi patladı bu sefer :Neden bensiz gittin?

Seninle kızaran güneşim,gün geldi battı gönlümün derinliklerinde.
Her gün bir huzur arar oldum, yüreğimin kanını içtim günlerce.
Olmadı duramadı ruh yerli yerinde.
O koş dedi, bedenimde başladı onunla göç etmeye.

Peki dedi, son soru:Madem öyle neden döndün ?

İşte beklediğim yerden çıktı dedim çocukça bir sevinçle,iç sesimle.
O an döküldü Dedim ki :
Dünya döndü durmadı yerinde,bir nefesti aldığım sönmemişti seninle.
Gittim gezdim öteleri,üfledim çıplak mumları bütün gücüm ve hevesimle.
Kaç nefes aldığım belirsiz,her gülde bıraktığım çiğ taneleri kadar hissiz.
Duvarlarda çok yazı gördüm,sahibi belirsiz.
Anladım o zaman:
Eğreti bir kıyafetsin sen bana,donuyorum sen üzerimde olmayınca.
Yırtılmış yüzün,eskimiş gövden ama sadece sen varsın bana sıcaklık veren.
Sıkılgan bedenim,her mevsim dökülen meyvem.
Köklerim senin üzerinde ölürüm de toprağımı terketmem.