Şiirin hikayesi

Şairliğim öldü yokluğundan ağlasın şiirlerim..
------------------------------------------------------------


I

Esmer anılarım vardı
Güneş yanığı
Günün değdiği yerde
Adınla başlayan...

Sessiz bir çığlık olurdun kulaklarımda
Nefesimden dökülürdü sesin

Duydukça yanar
Duydukça ağlardım...

Sözlerin sussa da çağırdıkça gözlerin beni
Aynalar kırılırdı bakışlarında
Ki yalan nedir bilmezdi onlar

Baktıkça yanar
Baktıkça kanardım...


II

Umut ekerdik saksılara
Boyvereceğini bilmeden hüzünlere
Gönüllüydük aşkla yanmaya hani
iliklerimize kadar...

Kaç kere düşerdi can
gözleri âmâ
Gönül gözüyle böylesine
deli bir sevdaya...


III
Bir kelebek misaliymiş
Aşk
Uçup giden avuçlarımdan
Kanadında sen...

Ve sevda kokan uçurtmaymış
Umutlar...
İliştirdiğim deli bir rüzgarın teninde savrulan...

kanatsız bir güvercinmiş
Sevmek
Göç ederken yalnızlıklara
Üşümekmiş haziranın koynunda
Kış ortasında yanmakmış
Yokluğuna...

IV

Boğazıma düğümlenen
Sevdamın ayak izleri
Taşıdı mı seni de çaresizliklere
Sızladımı ayak uçlarında vedalar...

Sende düştün mü
ayrılığın kanatlarından
Uçurumlara...

Ağladın mı
gelmeyecek yarınlara
Hıçkıra hıçkıra...

Söndümü gözlerinde hiç ışıklar
Haram kıldın mı uykuları
gecelerine..

Güneşin gözlerinde kararttın mı
gündüzlerini...

Yağmur olup yağdın mı
Düşllerimizin takıldığı
göğün kirpiklerinden...

Tükendin mi sende benim tükendiğim kadar....


V
Parmak uçlarım acıyor
Adın düştükçe kalemimden satırlara
Bükülüyor içimde kelimeler

İçimin sancısı düşüyor
Bakışlarıma
Gözlerinden vuruyor yaralı yüreğimi
Gecenin ellerinden dökülüyor ruhum
Karanlığın koynuna..


VI

Duy!
Kanayan sesini yüreğimin
Geri al yokluğunu benden
Sar sensizliğimin üstüne seni
okşa saçlarımın yetimliğini...

Günüm ol
Güneşim ol
Doğ sabahlarımın üstüne yeniden
Kalbimin duvarlarına mıhlansın zaman

Benim ol
Unuttur bana senden öncesini
Sil takvimlerden ayrılığın güncesini

Gücüm kalmadı dayanmaya....

10.06.2011


Arzu Karadoğan