Yüreğimin doruğuna düşen akşam sefası
Gözlerimde uyuyan aşiyan kokulu damla

Ah içimde ağrıyan İstanbul sevdası...

Söyle!
Hangi eylül aldı seni benden
hangi rüzgar düşürdü t/uzaklarıma...

Sen gideli
Gidişin kilit vurdu gecelerin diline
Kirpiğimin mührü düştü şairliğime
her şiirde bir gülüp bin ağlıyor mısralar...

karanlığa katre oldu gözlerim
Kimsesiz bakışlarımda yağmur
Sığmıyor artık hiçbir iklime..

Ömür akarken saçlarımın ucundan
Kar beyaz...
Bu kaçıncı günüdür sana hasretimin
Kaçıncı hüzün seferidir
Bostancıdan kalkıp
Kalbimin adalarına yol alan
bu tarifsiz ayaz...

Uzayan nevbaharlar gibiyken içimde
Yokluğunun eylülünü düşürüp ömrüme
Yapraksız mevsimlere attın

Ah şiir kokulum!

Adını alıp dilimden beni böyle
Cümlesiz bıraktın...

Özlemin dokundukça zemheri yüreğime
içime ağlayıp yokluğuna küstüm...

Sesin düştükçe nefesime
Hasreti çaldı dilimde şarkılar
Kendime sustum...

Adın dudağımda aşktı yemindi dilimde...
Gittin
Mavi bir masal oldun mühürlü gecelerime...


Ne çok isterdim oysa
Her mısrası sen kokan bir şiire demir atıp Pierre Loti'de
Kirpiğinin ucundan bir bakışlık düşmek
gözlerinin demine...

Ah yar...!
Dokunamadım bir nefeslik bakışına
Yokluğunun yokuşunda soluksuz kaldım
Çamlıca'da ağladım,Hisar'a düştü gözyaşım
Arnavut kaldırımlı sokaklara gizlendi sana seyr_ü seferim...

Hasretinin acısına mesken oldu
Kumkapı meyhanesi..
Üsküdarın kıyısından bakamadık hiç el ele denize...
üşüdü gözlerimde kız kulesi...

şubat değdi sanki tenime
Yokluğun çarptıkça kıyılarına
yüreğimi kanattı.
gözlerime düştüğün yer

Ah Kadıköy iskelesi....

Bir tatlı huzuru çok gördü Kalamış
bilemedi sevgimizi
Aldı birbirimizden bizi...

Kaç söz eskittim gidişine
Kaç gözyaşı döktüm terkedişine
sustu yüreğim
Ayrılığın adı İstanbul oldu içimde..

Yüzümde saklanan
Haliçten kalma hüzün
Yastığımda kuruyan gözyaşım
Söyle !
Hangi mevsim yasak koydu seni sevmelerime...

21.10.2011

Arzu Karadoğan