Bir düşün elinde ağladıkça aşk denen sızı
Sarar yokluğunun tenini
Tarifsiz dokunuşlar.
Denize dökülür kirpiğinin ucundan
Sevdalı bir resim.
Ruhu aşk kokan bir martı kanadında
Kıyıya vurur özleminin sesi
Sızlar gözlerinde denizin mavisi
Üşür dudağında buseler
Ve adından kalma bir hüzün
Kırılır günün orta yerinde.

Soyunurken bedeninde aşk cesaretini
İlikler arzuların düğmelerini
Yokluğuyla sevişen dalgalar.
Rıhtımsız bir kıyıda
hasretin mektubunu yazar dalgakıran heceler
O an parmak uçlarında ağlar nidalar.

Dokundukça her teline rüzgârın elleri
Savrulur saçlarında yârin kokusu
Tenindeki güneş yanığı sızlatır benliğini
Karanlığa denk düşer onsuzluktan kalma gün.
Gözlerinin arafında uykularının yanar yüzü
Geceyi keser düşlerin
Asılı kalır yastığında rüyalar.
Hayali üşüdükçe avuçlarında
Ellerinde birikir ona dair dualar.
Dibe vurur gözlerinde bıçak sırtı bir sancı
Öper kirpik uçlarından kış rengi damlalar.
Yanağından süzülür içindeki dinmez acı.
Adın bile sığmaz bedenine
Canın sızlar
Ağlarsın.
Ellerin arar ellerini
Dokunmak istersin bir kez olsun yüzüne
Gözlerine gözlerinin şavkı düşer perde perde
Asıp kirpiklerini uzaklarına
Çaresizce özler
Çaresizce yanarsın.

Diz çöktürür tükenen sabrın
İki büklüm olur içinde hasret
Avutamaz artık seni
Dudağında aşkı öğrenmişliğin
Ve ömrüne sığdıramadığın anılar.

Acı bir yalnızlık sarar o an kimsesizliğini
Yokluğunun tenhalarında dolaşıp durursun
Yokluğu ki,bir İstanbul kadar kalabalıktır
Özlediğin kadar kaybolursun.

29.06.2011
Arzu Karadoğan