Her şeye rağmen kalman gereken yerdesin
Daha demincek gözlerinin önünde boğazlanan kuzuya bir kez daha bak
Öylece dalıp gidişlerine bozulup balkonunu terketmiş kırlangıçlara
Bir de derdini dinlemekten eğilmiş zeytin ağaçlarına
Her halde sen hala bu labirenttesin

En kötü baba seçilmiştir büyük ihtimalle
Seni hapsolduğun yerden kaçıran adam
Kıvır kıvır saçlarına dolayabilirsin belki en çetin rüzgarları
Ama kanatların bal mumundan

İşte bu yüzden bana sorma artık
Güneşinin nerede olduğunu
Binbir gece masallarına dokuzyüzdoksandokuzuncu gece uğrayan adam
Bu ölüm tarlasında yalnızsın
Senin için çalınmakta bu trajik senfoni
Sadece sana ağlayacak bu toprak dam

İnleyişlerin sahte acından
Gülüşlerin ezberlenmiş sokaklar kadar tenha bırakılmış senin
Öykülerimi zorla dinlettiğim ikiz kardeşim
Bu topraklara benden sonra gelmelisin
Daha demincek kucaklamaya çabaladığın güneşe bir kez daha bak
Her halde sen hala bu labirenttesin








SARP ÖZDEMİR