yürüdükçe
gördüm kendimi

her köşe başında
bir adam
beni bekleyen

yaklaştıkça
kaybolan

bazen bir
ağaç altında
oturmuş
elleri
yüzünü kapamış
ağlıyor mu
bilmem
ya da utanmış mı
kimbilir

bazen bir
masada oturmuş
dostlarıyla
çakır keyfi
çoktan geçmiş
saçmalıyor
saçmalıyor

bazen yeşil bir
seccade de
kendi yok
sadece gözyaşlarının
kurumuş izleri

dokunuyorum
ses yok

bazen de bir
güzelin
kollarında
şehvet dolu
aşk dolu
sevgi dolu

en son
koşuyordu
ateşe doğru

bağırdım
''dur'' diye

duymadı...

yürüdüm
yürüdüm ...
bulmak için
her nerdeyse
kendimi...