Duyular

Gözlerim!
Hiç bir şey görmüyor,
Kör etti beni son sözlerin.

Kulaklarım!
Duyamıyorum sesini
Duyamıyorum pişmanlığını.

Dudaklarım!
Sözler kalbimden çıkmıyor.
Sessizim artık, ölüm gibi...

Göğsüm,
Kanlar süzülüyor
Açtığın yara artık hiç kapanmayacak.

Ben!

Asla dönemeyeceğim bir yoldayım.
Vücudumun acısı her zamankinden çok güç veriyor.
Yalnız yürüyorum bu kanlı yolda,
Artık kimse yardım edemez bana...

Yoksun!

Çok fazla şans verdim sana! bu beden hiç tükenmeyecek sandın!
yanıldın...
o kadar aç gözlüsün ki verdiğimden hep fazlasını istedin
ben istediğini yaptım!
ve buna rağmen beni harcadın!

Yoksun!

Artık o gücsüz gördüğün köpek yok!

Yalnızsın!

caresizsin!

gidecek hiç bir yerin yok sığınacak kimsen kalmadı!
konuşacak kimsen yok!

Ben!

Hala yıkılmadım ve senin çaresizliğini izliyorum şimdi.
açtığın yara beni daha da yükseltiyor ulaşılmaz oluyorum senin için
senin için hiç bir şey eskisi gibi olmayacak göreceksin
benden daha çok acı çekeceksin!

ve sessizce çıkıp gidiyorum hayatından, hatalarından.

sen!

Farkına bile varmadan...