Hüzünsü atlar koşar içimde.
Serçeler hüzünle yuvalar kurar.
Bir hüzünle yüzer sevdan gönlümde.
Âlemde hüzünden çekici ne var?

Ne kadar çırpınsam, yine nafile,
Ruhumda belirir çıldırtan bir ah!
Tek tesellimdir sürgün sevgimde:
Tozlanmış aynamdan haykıran eyvah!

Sen hüznü bilmezsin, zaten uzaksın.
Ruhun ruhumdaki hüzne yabancı…
Eski bir pikapta, kırık plaksın.
Ruhumda hüzünle kaynarken sancı.

Ama ben yine de seni suçlamam.
Sen bana kaderin armağanısın.
Bela mimarının kısa ömrümde,
Gönlüme sunduğu sevda gamısın…

Ben yine benleyim, bu ne yalnızlık…
Yahut dayanılmaz bu ne işkence?
Âlemde olamaz büyük hırsızlık:
Hüznümü çalıyor vefasız gece!

Hüznümle mutluyum, razıyım buna.
Sanmayın bu şair bir tuhaf adam.
Evet, şimdi lazım bir huzur bana;
Boşaldı kadehim tekrar dolsun gam…