Git şimdi.
Git
Hadi...
Ve çıkma karşıma bir kez daha asla.
Çıkma.
Acıtma.

Eskiden
Senden önce
Yine yalnız sanırlardı beni
Öyle tanırlardı çünkü.

Oysa ki ben
Yalnız hissetmemiştim hiç
Seni görüp,
Seni sevipte,
Sen gidene dek.

Tek başıma kalmamıştım ben
Hiç.
En ıssız anlarda bile
Fısıldayan biri
Vardı hep
Kafamın içinde

Sen geldin
Onsuz kaldım.
Sen gidince de
Sensiz.

Yoksun,
Tüm sesleri sus pus
Duruldu ruhumun çağlayan nehirleri .
Şakıyan kuşlari bile uçup gittiler
Duyamıyorum artık kemancıyı,
ve dans eden civelek kız kaçtı.
Şarkı söyleyen, bağıran
Kafamın içinde fısıldayan o akil adam bile
Gidiverdi.
Geri dönerler mi? diye bekledim
Dönmediler...

Şaşıyorum, kızıyorum, küfürler ediyorum şimdi
Sana değil daha çok kendime
Soruyorum nasıl?
Nasıl izin verebildim diye
İtmesine beni birinin
Böylesi soğuk, karanlık, derin
Boşluk kokan kuyuya

Yalnız olmak değil
Yalnızlığı hissetmekmiş acıtan
Anlıyorum.
Sinerek bir köşesine
Kuytumun.
Hıçkırmadan, sessizce
Ağlıyorum.