I

bak ne güzel de saklamışız diriliğini
kanın kurumamış henüz gözlerimizde
nereye baksak o keskin masumiyet
ve isyan jilet jilet

kaldırımları kim tükürdü toprağa
kim tükürdü seni kaldırımlara
neydi kaldırımlardan söküp seni
koyan bu kirli mezara

neden bu sürüngen yalnızlığı neden
hangimiz şaştı yerle gök arasında
hangimiz piçe piç dengesindeyken
ihanet ettik sokaklara

susmak mı yine çiko
koca bir boşluk mu

II

çık bir tufan şekeri alalım çiko
acele et
hemen
bak kan dönmüyor
gök düşmüyor
yer kalkmıyor
azıyor yalnızlığın diş gıcırdatan durgunluğu
çık çiko
geliyoruz kendimize
kendimize geldikçe
yitiyoruz biz olmayanları
çık biz, biz olmayalım
çık kalabalıklaşalım biz olmayanlarımızla
hadi çiko
teslim etme bizi kendimize
hadi kesik damarımız
bitkisel kardeşimiz
hadi

yıllar
hayaletini çoğaltarak geçiyor sen uyurken
bir boşluğa dönüşüyor yıktığın
yaktığın sıçtığın her sokak
gün dolmuyor gece solmuyor
şafak sökmüyor be çiko
ateşimizi zapt eden bu sinsi durgunluk
köz zamanlar doğuruyor

sen uyurken oyuncaksız kalan Azrail
derin efkar dağıtıyor karanlığa
şimdi hayat daha geçilmez be çiko
şimdi daha büyük kara kızıl nefretimiz

çık bu uzun geceden çiko
durgunluğumuza el ver
hadi uyan
bir tufan şekeri alalım
hadi kan delirsin
gök düşsün
yer kalksın
sarsılsın yalnızlığın temeli

çiko çık
çık sırtlarına binelim zebanilerin
devriyelerden dayak yiyelim
çık bu kez kentin ortasında çiko
boynumuzu keselim

hadi çık yiyorsa
piç
bu kez beraber ölelim