Islatan hüzünle başlıyor nöbet.
Sesime seda ver ey nar ağacı!
Gecenin kalbinde gam sepet sepet,
Ruhumda depreşen bir yivli sancı.

Beyaz bir zambakla yürür anılar.
Hayalin gönlümde buhran damıtır.
Gıcırtıyla kapanır tüm kapılar.
Saçlarını esen rüzgâr dağıtır.

Arzu: kof gönülde fosforlaşan sim…
Hüzünse; ruhları hapseden zindan…
Âşık: sahte sevince mahkûm bir resim…
Umurumda değil tükensin zaman.

Göğüs kafesinde çırpınır umut.
Esrarını saklar sevda çiçeği.
Her yağmur yağışı erirken bulut;
Islak saçlarımdan al geleceği…

İdamlık bir mahkûm şekil ve desen
Öykümde iç içe hüzün ve vebal
Uzayan bir hayal işkence ve sen:
İşte dört mevsimdir kuşandığım hal.