Ruhumuzu dinlendirmek için, kendimize ödül olarak verdiğimiz; yorucu, kasvetli, sıkıcı koca bir yıl çalışmamızın karşılığı olan yerler... Tatil yerleri...

    Bizim için tıpkı kötü bir kazadan sonra verilen fizik tedavi kadar önemlidir tatil yapmak. Zihnimizi boşaltmamız için daha iyi bir şey düşünülemez. Yeni yerler görmek, farklı kültürleri tanımak, iç içe girmek onlarla, her şeyi bir kenara bırakıp o yörenin akışına bırakmak kendini. İnsanın ruhunu zehirleyen her türlü elektronik aletten uzak durmak. İnsani duyguları tekrardan hatırlamak ve yaşamak. Kavgadan, gürültüden uzak durmak. Bir yere yetişme korkusu yaşamamak. Sabah kalkıp akşam yapıp yapmadığımızı hatırlayamadığımız kahvaltılara inat kendimizi şımarta şımarta kahvaltı yapmak. Her zaman yaşamamız gereken şeyleri sadece yılın beş gününde yapmamızı sağlayan tatil yerleri...

    Aslında bazıları bunu bile sorun yapabiliyor. Neymiş efendim dinlenmek için gidiyorlarmış da daha çok yorulup geliyorlarmış. Onlara söyleyecek çok şey yok. Onlar tatillerin insanı fiziksel olarak değil ruhen dinlendirdiğini anlayamamış elma kurtları. İçleri geçmiş onların. Ruh kavramını unutmuşlar. Hayatın hiç bir anından zevk alamayan ölümün onu almasını bekleyen zavallılar!

    Biz şanslılar rakılarımızı kaldıralım mehtaba ve seyre dalalım dalgaların sevişmelerini. Maksat ruhumuz doysun, gözümüz değil.