her şiirin içinde sakladığı limanlar
…rüzgarlar…gemiciler…balıklar…yine delilik faaliyetleri arşa vuruş edebiyat tacirleri…
yakası kavuşmayan şairler…ressamlar…ne derseniz deyin…
…amma velakin…elma …ille de elma…
O hani geçerken ürktüğümüz terkedilmiş ev vardır ya…onun bahçesinde ki yeşil elmalar kadar kokularını salan…kırmızı elmalar……hani bir gelinin eteğinden koparıp canını akıttığı…
ne ile anlaşırsak anlaşalım…mevcut gövdenin zamansız mantar filizlerine inanmayan ağaç gövdelerinin ayakta ölmesi gibidir…elma hikayeleri…her dinde…her törede…her alemde…

….şimdi şurdan geçen kaç insana sorarsanız sorun değişmeyen bir cevap duyacağız…

...eğer bir şair elmalar toplamaya başlamış ise( şiirlerin de)…yavaşça sokulmalısınız barakasına…
çünkü o evrenin en güzel bahçesine henüz yeni yeni girmekte…keşfetmektedir…biz en çok elmaları ısıranlardan değil…göz hizasında…dudak muhalefetine yenik düşen…Aşk lardan korkarız…bu korku size dingin denizlerin aniden ortaya çıkan korsanlarını def etmek adına sunulmuş bir tören sadeliğinde hediye edilir
…siz ne kadar şiire inandıysanız… biz o fersah derinlerde soluksuz kalır…bulabildiğimiz her vaftiz töreninde yıkatırız ellerinizi…geçmişinizi…her ezan vakti şükrederken huşu ile… vicdan tersanesinden elma yüklü gemiler çekeriz…LaraAçanba








şiirde anlaşılır olmak sizin elinizde olan bir durum değildir…çünkü şiir kendini yazdırır…yani siz dur bir dakika şurasını anlamadım…ne demek istiyorsun diyemezsiniz…diyor iseniz şiir sizi bir şekilde terk edecektir…
yoksa siz şiir yazmayı ne sanmıştınız…biz o kadar heybetli ciğerlere ne vakit sahip olduk ki…siz hangi sıcak savaşın çocuğusunuz…siz hangi zamanda kaybolmuşken…şiire tutunmuştunuz…biliyor musunuz…
…bu soruların hiçbir cevabı yok…var olan şeyler şiire dair değildir…size dair değildir…
öyleyse şiirden aldığınız zevk…damağınızda ki mülayim can…bırakın kıvrıla kıvrıla düşsün yolunuza…elinize…yatağınıza…her gece karası kadar şiir sürülsün alnınıza…