Ecel gelip çalınca kapını
Musalla taşına konduğun an
Ecel gelip çalınca kapını
Ne kıpranış, ne kalır can

Götürüler seni dört kollu tabutla
Vurursun başını o cismi tahtaya
Gidiyorum öldüm ben deyip
İmam'da kıldırır son namazı

Tabuta konunca gelirsin kabristana
Sadece bedeni bir kefen sarar
Üstüne kara toprak yorgan olur
Bir doğan ki ölümle son bulur

Bırakıp giderler seni
Rabbinle, sualle baş başa
Ölümden kaçış yok
Doğarsın, yaşarsın ölürsün
Sonunda kara toprağa gömülürsün

Kim kaçmış ölümden gösterin
Eğer dolmuşsa ecel defterin
Ne bir an çok, ne bir an az
Yaşarsın, fanisin ölürsün

Bu aleme kimler kondu, kimler göçtü
Fatihler, Süleymanlar, Osmanlar, aslanlar
Dünya kurulalı aktı oluk,oluk kanlar
İnsan ölüme yenik düştü
Bu sonsuz bir göçtü

Dağı devirdi ölümü gördü
Demiri büktü ölümü gördü
Kibir’i çoktu ölümü gördü
Kaçamadı, kaçamadı hiç kaçamadı

Sevdi, sevildi ölümü tattı
Açtı,toktu ölümü tattı
Mala, mal kattı ölümü tattı
Kurtulamadı ölümden, kurtulamadı ölümden

O ulu Muhammed' ki dünyasını değiştirdi
Bir çok islam talebesi yetiştirdi
Ne uhudlar, ne bedirleri geçiştirdi
Hakkına kavuştu ölümü buldu

Ölüm ikinci yaşamdır bunu bilin
Aklınızdan başka şeyleri silin
Öbek, öbek gelen ölüm denen selin
İnsan ölüme yenik düştü
Bu sonsuz bir göçtü
Sevabın var karşılığı orada
Günahın karşılığı var orada
Bir alem ki
Ahiret, sonsuzluk orada

(Serdar Sayıl-1994)