Başım duman;
Yürüyorum bir yolda durmadan…
Ellerim ceplerimde,
Yüreğimde terlemiş bir sevdan ile…


Düşünüyorum gizli gizli,
Çocukları ve seni…
Mutlu gelecek zamanlı düşler
İnşa ediyorum;
Vebalı geçmiş zamanlı anılardan!


Ve düz bir yola sapıyorum;
Sonsuz gökyüzü kadar…
Her yanımda altın yapraklı ağaçlar…
Sırayla selam veriyorlar bana;
Ve birden,
Kenetleniyor gözlerim uzağa,
Terk ettirilmiş umutlarım, koşuyorlar bana!
Renklerini değiştiriyorlar hızlandıkça…
Biri, şişman bir zenci bebek oluveriyor,
Anasının kucağında,
Biri, elinde çocuğuyla okul yolunu tutan bir baba,
Biri, yanında torunuyla oturan huzur dolu bir ihtiyar;
Ve sen!
Vestiyerimde sakladığım o gözlerinle,
Beliriveriyorsun karşımda,
Yaklaşıyorsun bana…
Ağaçlar tiril tiril titriyorlar sevinçten,
Dökülüyorlar altınlar,
Zümrüt’e çalıyor tüm yapraklar…
Yanıma yaklaşan çocuklar,
Fısıldıyorlar artık vakit tamam!


Ve mutluluktan,
Yine başım duman;
Yürüyoruz bir yolda durmadan…

ZUHAL ERASLAN